การละหมาดเป็นอิบาดะฮฺประเภทแรกที่อัลลอฮฺ (ซ.บ) ทรงกำหนดให้เป็นสิ่งวาญิบ (จำเป็น) ด้วยความสำคัญอย่างยิ่งต่อผู้ศรัทธาเช่นนี้ การละหมาดจึงสมควรเป็นอิบาดะฮฺแรกที่พ่อแม่อบรมแก่ลูกๆ
เมื่อลูกอายุครบ 7 ขวบ ต้องฝึกให้เขาละหมาดอย่างจริงจัง การฝึกให้ลูกละหมาดตอน 7 ขวบนั้นไม่ใช่แค่สอนท่าทางในการละหมาดเท่านั้นแต่ต้องอาบน้ำละหมาดสอนคำอ่านต่างๆ ด้วย
หากลูกอายุ 10 ขวบ แล้วไม่ละหมาด อนุญาตให้พ่อแม่ตีลูกได้ แต่การตีในที่นี้ ไม่ได้ตีเพื่อให้เขาเจ็บหรือกลัว แต่ตีเพื่อสั่งสอนและอบรมเขา เพื่อให้เขาเห็นถึงความสำคัญของการละหมาด
ท่านอับดุลลอฮฺ บิน อัมรฺ บิน อัล-อาศ ได้รายงานจากท่านร่อซูลุลลอฮฺ صلى الله عليه وسلم ว่า “จงใช้บุตรหลานของพวกท่านให้ละหมาดเมื่อพวกเขาอายุ 7 ขวบ และจงตีพวกเขาเมื่ออายุ 10 ขวบ และจงแยกที่นอนของพวกเขา” (บันทึกโดย อบูดาวูด)
และถ้าหากพ่อแม่ยังเพิกเฉยไม่สนใจว่าลูกจะละหมาดครบหรือไม่ เมื่อท่านเสียชีวิตไปท่านจะถูกสอบสวนจากอัลลอฮฺ (ซ.บ) อย่างแน่นอน
เพราะพ่อแม่เป็นผู้รับผิดชอบต่ออัลลอฮฺ (ซ.บ)ในการอบรมเลี้ยงดูลูกๆ หากว่าพ่อแม่เลี้ยงดูลูกๆ ดี พ่อแม่เองก็จะมีความสุข และลูกๆ ก็จะมีความสุขทั้งในโลกนี้และโลกหน้า
แต่ถ้าหากพ่อแม่เพิกเฉยในการเลี้ยงดูลูกๆ พ่อแม่ก็จะมีความทุกข์และบาปจะติดอยู่ที่คอของพ่อแม่ ด้วยเหตุนี้ จึงมีมาในวจนะที่ว่า
“ท่านทุกคนเป็นผู้ดูแล และท่านทุกคนเป็นผู้รับผิดชอบต่อผู้ที่อยู่ใต้การปกครองของพวกท่านทั้งหลาย ”(บันทึกโดย อัล-บุคอรีย์ และมุสลิม)
ในเมื่ออัลลอฮฺ (ซ.บ) มอบหมายหน้าที่นี้ให้กับเราแล้ว เราคนเป็นพ่อเป็นแม่ก็ต้องทำทุกอย่างให้ออกมาให้ดีที่สุด ถ้าเราทำไม่ได้เราก็ต้องรับผิดชอบในสิ่งนั้นๆ วัลลอฮุอะลัม